Zuster Femke: Al 5 maand verder...

Eerst en vooral foei aan mezelf dat ik gedurende 2 maand geen blog heb bijgehouden..
Niet omdat ik dit niet wou, maar omdat het drukke en vooral leuke maanden waren vol activiteiten en bezoekjes.
Begin april ben ik verhuist naar een nieuw appartementje bij Sea Side appartments. Mooie appartement met 2 slaapkamers, overal airco, en jawel HOT water, een zetel en grote tv, privetuintje en mag gebruik maken van het zwembad.. Ligt vlak aan de zee en op 3min met de scooter van het ziekenhuis en de leuke cafeetjes, dus das ook meegenomen he? :)
Toen ik er introk had ik voor het eerst in maanden terug het gevoel om thuis te komen en dat heb je toch wel nodig als je op een eiland zit zo ver weg van vrienden en familie.
K'heb ook bezoek gekregen uit België..Veel bezoek eigenlijk wel..
Gabby die ik jaren geleden leerde kennen via de Belgium Boatshow kwam met haar duikvriendjes en daardoor kreeg ik de kans om enkele duiken te maken met volgens mij de meest ervaren duikers ter wereld :) Ben voor het eerst in mijn leven een nachtduik gaan maken. Een super ervaring maar vreemd gevoel omdat ik mijn oriëntatie verloor onder water. Je hebt wel een lamp bij je maar toch ziet en voelt alles anders aan. Mega grote vissen komen gewoon op je af zwemmen en vlak voor je slaan ze de andere kant op..Volgens mij had er eentje grote tanden.brr..ben dan maar dicht bij mijn buddy blijven zwemmen.
Een week later kwam ook collega Gerda op bezoek met haar man Frans en vriendin Gerda. We hebben wat afgelachen in die week. Lekker gegeten, gedronken, veel bijgepraat over het leven in België en het verschil met Bonaire. Mijn bezoek was het er over eens dat Bonaire een beetje een ander mens van me maakte. Samen met de 2 hippe Gerda's ben ik met een kajak op de Mangroove gaan varen.
Daar kom je pas tot rust en kan je een worden met de natuur. Vissen, vogels, wilde oesters, libellen, grr ook mega veel muggen, de ongerepte natuur van de mangroovebossen, de open watervlakten..
De moeite waard om eens te zien!
En het Belgische bezoek bleef maar komen want ook Dominocollega's en vriendjes Sophie en Kevin kwamen me bezoeken. Doordat ze bij mij thuis bleven logeren had ik terug een ECHT Belgengevoel.
Het was een mega leuke week waarbij we geen minuut hebben stilgezeten. Het weer was dan wel niet zo super maar toch was het ten volle genieten... Voor mijn bezoek genieten van het practige eiland, voor mezelf genieten van mijn bezoek :)
Ben voor de eerste keer de Donkeyfarm gaan bezoeken. Dit is een domein waar vrijwilligers zich inzetten voor mishandelde en verloren gelopen ezels op het eiland. Bonaire is het eiland van de ezels dus de Farm doet echt goed werk als je het mij vraagt! Er leven er zo een 300 stuks samen dus de 3 extra ezels die het park gingen bezoeken vielen niet echt op :) En voor wie zou denken dat ezels dom zijn en gene smaak hebben? Kijk er maar eens rond want tegenwoordig zie je er een ezel lopen met een hippe broek aan..( t'is waar he Sophie? hihi )
Op het eiland zie je ook duizenden leguanen lopen, niet echt mijn meest geliefde diertjes maar ze smaken zo...hmm lekker! Eigenlijk smaken ze een beetje naar kip, het is net of je een klein kippevleugeltje eet maar dan verwerkt in een heerlijk leguanensoepje. Ik wil alles meemaken en proeven wat het eiland te bieden geeft maar om me te laten proeven van een geit gaat men van verder moeten komen..:)
T'is leuk om bezoek te krijgen van het thuisfront, en te kunnen laten zien hoe ik hier leef, om deze unieke ervaring met een aantal mensen te kunnen delen ( had dit ook wel graag met mijn familie kunnen delen maar ja, je kan niet alles hebben in het leven zeker? )...maar aan de andere kant ook verschrikkelijk lastig om terug vaarwel te moeten zeggen..
Moet wel bekennen dat ik door de komst van mijn vrienden zelf ook ben gaan beseffen dat ik echt wel veranderd ben. Vroeger was ik steeds diegene die met vanalles druk bezig was en me kon doodergeren aan mensen hun gedrag..Ik had geen minuut rust en er ging vanalles door mijn kopke heen...Nu besefte ik dat ik na die weken van drukte eigelijk een grote behoefte had naar rust en vooral terug wat tijd voor alleen maar mezelf. Die gedachte maakt me ook wel wat angstig omdat binnen 7 weken dit avontuur hier voor me afloopt ( is mijn eigen keuze dat wel..) en ik dan een nieuwe weg in mijn leven wil inslaan..
De denker in mezelf komt terug tot actie en dan spoken er vele vragen in mijn kopke zoals: ga ik de Europese drukte wel aankunnen en vooral wil ik dat wel???...Ik volg mijn motto " Carpe Diem" en zie wat er op me af komt....
Dit avontuur zal me zeker wat wijsheid hebben bijgebracht waarvan ik in de toekomst de vruchten kan van plukken.
De doorbraak van de maand is dat ik dan toch na 2 pogingen kan blijven rechtstaan bij het wakeboarden.. Maar liefst 20 seconden!! OLE.. Ben trots op mezelf dat ik als niet echte sportvouw dit kan meekmaken hihi..
Zoals jullie lezen had ik in mijn vrije tijd dus heel wat te doen de voorbije maanden, maar ook op het werk was het een boeiende en vooral leerrijke periode.
Ik kreeg de kans om een bevalling mee te maken vanop de eerste rij.. Prachtig om te zien, ai wel pijnlijk denk ik :) maar toch is mijn moedergevoel nog sterker geworden dan het ooit al was.
K'moet zeggen ik heb bewondering voor de vrouwen in Bonaire want bevallen doe je hier zoals het al gaat sinds de middeleeuwen..: Ziekenhuis binnenlopen en binnen het half uur bevallen ZONDER verdoving, kindje aan de borst en als alles goed gaat binnen het uur het ziekenhuis terug buitenwandelen met de kleine op de arm. Zuster krijg ik een epidurale verdoving??? wablieft??? het is erin gegaan, het zal er dan wel vanzelf uitkomen ook...Ik wist niet wat ik hoorde, zag en vooral meemaakte.
Ook op Special Care heb ik enkele dagen kunnen meelopen en dit was ook een super leerrijke ervaring omdat ik daar 0,0 van kennis van had. Nu weet ik tenmiste hoe ik een monitor moet aflezen, maar eerlijk gezegd is dit geen onderdeeltje van het ziekenhuis waar ik graag zou werken. Ik voelde me er te afgesloten van de buitenwereld en al die schermpjes en kabels bezorgen me geen vrij gevoel.
Werken op de spoed/ eerste hulp sprak me dan wel meer aan! Daar heb je veel contact met de patiënten, en als het nodig is moet je onmiddelijk in actie schieten en snel beslissingen kunnen nemen. Ik had het geluk, maar wil het eigelijk ongeluk noemen van mijn eerste dag op spoed getuige te zijn van 2 patiênten die werden opgenomen na een gasexplosie. Ik dacht dat ik met mijn 11 jaar ervaring als verpleegkundige wel al wat had gezien en had meegamaakt, maar dit was...(te erg voor woorden).
Verplegen is zo ruim, je kan er zoveel kanten mee op.. Eigelijk wil ik wel eens iets anders gaan doen en denk ik dat het tijd is geworden om terug wat te gaan bijstuderen. Dus is mijn missie op zoek gaan naar een gepaste nieuwe uitdaging. Hou julie op de hoogte welke dat geworden is.
Zoals ik al eerder schreef zijn mijn laatse 7 weken Bonaire dus ingegaan...Aan de ene kant kijk ik er wel naar uit om terug naar huis te gaan, aan de andere kant ga ik dit hier ook enorm missen. MAAR ik ben er nog en heb nog heel wat op de planning staan de komende weken: paardrijden op het strand, freediving, surfen, duiken, mega goed worden in het wakeboarden :)...
Volgende week ga ik voor 10 dagen met vakantie naar Miami en St Maarten...
Dat gaat genieten worden!
Meer hierover later en ik beloof van jullie niet zolang te laten wachten deze keer :)