San Francisco hospital

ingang van het ziekenhuis

Kas Di Kuido/ verpleeghuis

Spoedopname

Spoedopname

De gang van het ziekenhuis

plaats waar je me kan vinden in mijn pauze :)

de zusterpost

Zoals beloofd!

Het San Francisco hospital  is samen met Kas Di Kuido ( verpleeghuis ) en de dienst thuiszorg eigendom van Mariadal Fundashon. Dit werd in 1922 opgericht door de zusters van Roosdaal.
Deze kochten  een villa met gronden om er zieke mensen te verzorgen en later werd daar het zieken-en verpleeghuis gebouwd.

*Kas Di Kuido ( verpleeghuis ) bestaat uit +-97 bedden waar hulpbehoevende mensen tussen 15 jaar en 100 jaar kunnen verblijven. Iedereen leeft er door elkaar: jong, oud, dementerend, revaliderende..
Dit zorgt nogal voor toestanden.
Er is 1 grote dagzaal waar de mensen overdag leven en 3 lange gangen waar de slaapkamers zijn.( men slaapt per 2,3,4,5,of zelfs met 6 op een kamer )
De werking is er wel een beetje zoals bij ons in Tempelhof..
Het zijn vooral ziekenhelpers die er werken en in mindere mate verpleegkundigen.
Wat mag gezegd worden dat is dat de mensen van de ergo en animatie hun best doen om elk te dag een leuk programma te voorzien. Zeg maar de Bjorn, Jolien en Christine ( maar dan int zwart ) geven het beste op van zichzelf. En ja Christine zou er zich kunnen laten gaan want zingen doen ze er elke dag uit volle borst! hihi

*De thuiszorg is een groot onderdeel waar de ziekenhelpers en VK thuiszorg verlenen aan zieke en minder zieke mensen die thuis hulp nodig hebben. Men gaat per auto van woning naar woning en materiaal kunnen de mensen halen in de thuiszorgwinkel.( Tom Carron zou hier wel wat materiaal kunnen aanbrengen ze )

*En dan het ziekenhuis ( waar ik werk ) geeft 36 bedden die zijn ondergebracht op 2,3,4,5 en 6 persoonskamers. Per uitzondering bv bij isolatie gaat een PT alleen op een tweepersoonskamer liggen. Er is 1 kamer voorbehouden voor kindjes, maar echt kindvriendelijk is deze kamer niet ingericht.( loshangende stopcontacten, hoog toilet, saaie kleuren,..)
Verder beschikt het ZH over een operatiekamer, 2 bevallingskamers, IC met 6 bedden, spoedopname, RX en echo, labo, apotheek, sterilisatie,...
Het ziekenhuis is aan een opknapbeurt toe maar er zijn grote plannen!!
Sinds 10/10/2010 is Bonaire een gemeente geworden van Nederland wat wil zeggen dat er op het vlak van gezondheidszorg veel zal en MOET veranderen! De bouw van een nieuw ZH en renovatie van het bestaande gedeelte is daar 1 van.
Er zou een opsplitsing komen van verschillende disciplines zoals heelkunde en interne, een grotere spoedopname met meerdere werkruimtes, een 2de operatiekamer die men kan gebruiken bij bv keizersnede, een aangepaste kinderkamer, afdeling psychiatrie, dialyse...
De werken zouden dit jaar starten en over 5 jaar moeten klaar zijn..ik ben benieuwd!
Voor mij mogen de werken snel starten want toestanden zoals in de ene kamer is er net een kindje geboren, terwijl er in de kamer ernaast een man net gestorven is en de familieleden elkaar dan treffen op de gang in hun vreugde en verdriet..
Sinds januari komen er regelmatig artsen over uit Nederland die er dan gedurende 3 tot 6 maand aan de slag gaan.
Dit is wel aanpassen voor iedereen want ander personeel is andere gewoontes en andere afspraken...
Anders dan in België is dat de huisartsen hier het reilen en zeilen in het ZH bepalen, d.w.z. ze volgen de pt zowel thuis als in het ZH en nu met de specialisten die eraan komen is dat voor hen een echt verrijking of soms wel een vervelend iets?!
We werken met patiëntgerichte verpleegkunde, dus iedereen krijgt zijn eigen kamers met patiënten om doorheen de dag te verzorgen.
Ik werk graag op deze manier want zo krijg je een goed zicht op jouw patiënten( zeker als je een aantal dagen na elkaar moet werken), maar het nadeel is dat je veel minder kent over de andere patiênten.
Alles kent voor en nadelen..
Voor mij kent dit  avontuur meer voordelen dan nadelen want het is een enorme verrijking voor mezelf als mens en vooral als VK!
Voor het eerst in lange tijd heb ik terug het gevoel te kunnen doen waar ik goed in ben en dat is mensen die er nood aan hebben te verzorgen..

1ste maand!

The beach of Sorobon

Liana van de personeelsdienst en haar familie

Mijn buurjongens

De slavenhuisjes

Een leuk cafe/ bij Jos

kleintjes die hier dagelijks voorbij komen

bus gemist?..liften dan maar...

Het gotomeer

Regenseizoen...en plots staat de weg onder water

Uitzicht op Rincon

Surfen bij Sorobon



zondagavond = stapavond



Harm en Marieke

Lydia en Maurice

een vrije dag = zon, zee, strand, rust en een goed boek...

Hola,

(Eerst en vooral sorry dat het zo lang duurde maar het is voor mij toch wat zoeken en aanpassen om terug in een ploegssteem te werken.)
Ik ben hier nu 1 maand dus hoog tijd om wat te vertellen.
Waar moet ik beginnen?
Bij het begin natuurlijk :)
De eerste 5 dagen verbleef ik in het Plaza hotel.
1 van de grootste hotels hier, mooi maar zou wel een opknapbeurt kunnen gebruiken.( ze zijn ermee bezig maar kan wel 3 jaar duren)
Verder dan de nabije omgeving ben ik niet gegaan, beetje aanpassen aan de omgeving, het weer, de mensen..
Tja aanpassen was het wel want ik had last van heimwee, maar dan kwam ik Ed tegen, een vlotte Nederlander die me beetje per beetje voorstelde aan de mensen..en dan ben je vetrokken natuurlijk. :)
Dank je Ed!
Na 5 dagen leven als een prinsesje op hotel kon ik intrekken in mijn huisje.
Het ZH regelde dit voor mij en ik mag er de eerste 2 maand gratis wonen.
Het zijn 5 dezelfde huisjes in een zalmroze kleurtje. Mooi met alle comfort en groot genoeg voor mij alleen of als er es iemand op vakantie komt..
Wel vervelend was dat ik toen ik erin ging geen gas had om te koken en geen internetaansluiting.
Geduld is hier een mooie gave want moest 22 dagen wachten tot die 2 toch wel belangrijke zaken in orde waren gebracht!
Bij de aansluiting van het internet vroeg ik of ze het druk hadden en beide meneertjes zeiden volmondig JA want we moeten wel 4 klanten op een dag doen.. !! Weet dat ze +- 30min werk hebben per klant, dus 4x30=2u en een werkdag bestaat hier uit 8uur!!hihi
Na de ontspanning en de verhuis had ik al snel zin om aan het werk te gaan maar ik kon pas starten met werken in het ziekenhuis als mijn voorlopige werkvergunning in orde was en dat zou op ma 17 januari zijn..
Ik verlangde er zo naar om de ziekenhuissfeer op te snuiven en bleef maar zagen en vragen tot  ik van mn baas Howard al den 13de aan de slag mocht gaan. ( flinke meid dat ik ben niet? )
De eerste 2 dagen heb ik gewoon extra meegelopen om wat rond ten neuzen en aan te passen en vanaf de 3de dag kreeg ik mn eigen patiënten. ( continue achter iemand zijn kont aanlopen is ook iets voor mij hoor )
Op de afdeling werkt men met patiëntentoewijzing en dat ligt me wel!
Eigenlijk had ik de werking in het ziekenhuis slechter verwacht, (met minder middelen) dus het was een positieve ervaring die 1ste kennismaking.
(Later vertel ik jullie wat meer over het zienhuis en de werking want dat is al een verhaal op zich.)
In de vrije tijd ben ik op verkenning gegaan, gewoon met de auto rond het eiland rijden en genieten van de prachtige natuur. Alle auto rijden.., ik was co-piloot want veel had ik niet te vertellen tegen mn gids Shen..was te druk bezig met rondkijken..Op de weg is het oppassen want plots loopt er een leguaan, ezel, geit, hond,..de straat over.
Shen is een jongen die ik leerde kennen aan de bar ( vreemd toch Femke aan de bar? ) hij is afkomstig van Curacao maar werkt op Bonaire en kent het eiland op zijn duimpje.
Het ene mooie uitzicht na het andere overviel me: strandjes, het gozomeer, de slavenhuisjes, de natuur, kleine wegjes, de dieren, planten,...
Van al dat rondrijden krijgt een mens ook honger en dorst en dan heb je die kleine typische cafeetjes en eettentjes aan de weg..Als je de keuken van die tentjes ziet gaat je maag niet grommen maar het eten is er zo lekker!
Ik weet het oog wil ook wat, maar soms moet je wat verder durven kijken alvorens te oordelen!
Een zin die ik hier ontdekte en wil verder meenemen in mijn verdere leven.
Is het zo belangrijk om te vertoeven in rijkdom met mooie kledij, elke week shoppen, eten in dure restaurants, uitgaan naar grote discotheken met opgefokte mensen...pff is leuk ja, maar na bijna 32 jaar heb ik er genoeg van..wil nu andere dingen proeven.
Niet dat ik hier niet wegga ze, integendeel maar is anders dan bij ons.
Gewoon een drankje op het strand, leuke muziek, blije gezichten...
De eerste avond dat ik een stapje ging zetten kwam ik op de afgesroken plaats aan met mijn kleedje en hakken aan ( zoals int feestpaleis he Steffie? ), maar was er denk ik de enige die er zo bijliep..
Was echt niet op mn gemak dus heb die schoenen snel uitgedaan! Nu is het uitgaan in een kleedje of short en teenslippers..OHHH zo makkelijk en geen pijnlijke voeten op het einde van de avond dat de anderen me moeten ondersteunen.hihi
Ookal ben ik hier om te werken, en werken doe ik hier veel want sinds mijn komst had ik nog geen enkel volledig vrij weekend, maar das niet erg want eens je het ziekenhuis uitkomt heb je dat ongeloofelijke vakantiegevoel. snel een douche nemen, en dan naar het strand, wat rondrijden, happy hour bij plaza, gaan eten en dan zien wat de avond nog voor leuks brengt...
Zo gaat het hier elke dag en dat bevalt me wel.
Geen enkele buitenlander die hier al langere tijd woont wil nog terug..dat zegt toch genoeg, niet?
Tot de volgende met mijn uitleg over het ZH.
xxx