1ste maand!

The beach of Sorobon

Liana van de personeelsdienst en haar familie

Mijn buurjongens

De slavenhuisjes

Een leuk cafe/ bij Jos

kleintjes die hier dagelijks voorbij komen

bus gemist?..liften dan maar...

Het gotomeer

Regenseizoen...en plots staat de weg onder water

Uitzicht op Rincon

Surfen bij Sorobon



zondagavond = stapavond



Harm en Marieke

Lydia en Maurice

een vrije dag = zon, zee, strand, rust en een goed boek...

Hola,

(Eerst en vooral sorry dat het zo lang duurde maar het is voor mij toch wat zoeken en aanpassen om terug in een ploegssteem te werken.)
Ik ben hier nu 1 maand dus hoog tijd om wat te vertellen.
Waar moet ik beginnen?
Bij het begin natuurlijk :)
De eerste 5 dagen verbleef ik in het Plaza hotel.
1 van de grootste hotels hier, mooi maar zou wel een opknapbeurt kunnen gebruiken.( ze zijn ermee bezig maar kan wel 3 jaar duren)
Verder dan de nabije omgeving ben ik niet gegaan, beetje aanpassen aan de omgeving, het weer, de mensen..
Tja aanpassen was het wel want ik had last van heimwee, maar dan kwam ik Ed tegen, een vlotte Nederlander die me beetje per beetje voorstelde aan de mensen..en dan ben je vetrokken natuurlijk. :)
Dank je Ed!
Na 5 dagen leven als een prinsesje op hotel kon ik intrekken in mijn huisje.
Het ZH regelde dit voor mij en ik mag er de eerste 2 maand gratis wonen.
Het zijn 5 dezelfde huisjes in een zalmroze kleurtje. Mooi met alle comfort en groot genoeg voor mij alleen of als er es iemand op vakantie komt..
Wel vervelend was dat ik toen ik erin ging geen gas had om te koken en geen internetaansluiting.
Geduld is hier een mooie gave want moest 22 dagen wachten tot die 2 toch wel belangrijke zaken in orde waren gebracht!
Bij de aansluiting van het internet vroeg ik of ze het druk hadden en beide meneertjes zeiden volmondig JA want we moeten wel 4 klanten op een dag doen.. !! Weet dat ze +- 30min werk hebben per klant, dus 4x30=2u en een werkdag bestaat hier uit 8uur!!hihi
Na de ontspanning en de verhuis had ik al snel zin om aan het werk te gaan maar ik kon pas starten met werken in het ziekenhuis als mijn voorlopige werkvergunning in orde was en dat zou op ma 17 januari zijn..
Ik verlangde er zo naar om de ziekenhuissfeer op te snuiven en bleef maar zagen en vragen tot  ik van mn baas Howard al den 13de aan de slag mocht gaan. ( flinke meid dat ik ben niet? )
De eerste 2 dagen heb ik gewoon extra meegelopen om wat rond ten neuzen en aan te passen en vanaf de 3de dag kreeg ik mn eigen patiënten. ( continue achter iemand zijn kont aanlopen is ook iets voor mij hoor )
Op de afdeling werkt men met patiëntentoewijzing en dat ligt me wel!
Eigenlijk had ik de werking in het ziekenhuis slechter verwacht, (met minder middelen) dus het was een positieve ervaring die 1ste kennismaking.
(Later vertel ik jullie wat meer over het zienhuis en de werking want dat is al een verhaal op zich.)
In de vrije tijd ben ik op verkenning gegaan, gewoon met de auto rond het eiland rijden en genieten van de prachtige natuur. Alle auto rijden.., ik was co-piloot want veel had ik niet te vertellen tegen mn gids Shen..was te druk bezig met rondkijken..Op de weg is het oppassen want plots loopt er een leguaan, ezel, geit, hond,..de straat over.
Shen is een jongen die ik leerde kennen aan de bar ( vreemd toch Femke aan de bar? ) hij is afkomstig van Curacao maar werkt op Bonaire en kent het eiland op zijn duimpje.
Het ene mooie uitzicht na het andere overviel me: strandjes, het gozomeer, de slavenhuisjes, de natuur, kleine wegjes, de dieren, planten,...
Van al dat rondrijden krijgt een mens ook honger en dorst en dan heb je die kleine typische cafeetjes en eettentjes aan de weg..Als je de keuken van die tentjes ziet gaat je maag niet grommen maar het eten is er zo lekker!
Ik weet het oog wil ook wat, maar soms moet je wat verder durven kijken alvorens te oordelen!
Een zin die ik hier ontdekte en wil verder meenemen in mijn verdere leven.
Is het zo belangrijk om te vertoeven in rijkdom met mooie kledij, elke week shoppen, eten in dure restaurants, uitgaan naar grote discotheken met opgefokte mensen...pff is leuk ja, maar na bijna 32 jaar heb ik er genoeg van..wil nu andere dingen proeven.
Niet dat ik hier niet wegga ze, integendeel maar is anders dan bij ons.
Gewoon een drankje op het strand, leuke muziek, blije gezichten...
De eerste avond dat ik een stapje ging zetten kwam ik op de afgesroken plaats aan met mijn kleedje en hakken aan ( zoals int feestpaleis he Steffie? ), maar was er denk ik de enige die er zo bijliep..
Was echt niet op mn gemak dus heb die schoenen snel uitgedaan! Nu is het uitgaan in een kleedje of short en teenslippers..OHHH zo makkelijk en geen pijnlijke voeten op het einde van de avond dat de anderen me moeten ondersteunen.hihi
Ookal ben ik hier om te werken, en werken doe ik hier veel want sinds mijn komst had ik nog geen enkel volledig vrij weekend, maar das niet erg want eens je het ziekenhuis uitkomt heb je dat ongeloofelijke vakantiegevoel. snel een douche nemen, en dan naar het strand, wat rondrijden, happy hour bij plaza, gaan eten en dan zien wat de avond nog voor leuks brengt...
Zo gaat het hier elke dag en dat bevalt me wel.
Geen enkele buitenlander die hier al langere tijd woont wil nog terug..dat zegt toch genoeg, niet?
Tot de volgende met mijn uitleg over het ZH.
xxx